Seizoensgebonden

Op 17 maart 2016 stond in onze krant dat er al asperges werden geoogst die in verwarmde grond stonden, onder een speciale folie; kortom: klaargestoomd. (Het officiële aspergeseizoen begint traditioneel op de tweede donderdag van april. ) Het bericht valt in het rijtje waar ook de paaseitjes onder vallen die vorig jaar al in januari (2,5 maanden(!) voor Pasen) in de winkel lagen: lekker, maar veel te vroeg aangeboden.

Waar komt die wens vandaan om altijd maar alles beschikbaar te hebben? Wat doet het met mensen als je geen houvast meer hebt aan seizoenen en (nationale) feestgebruiken? Als alle dagen op elkaar lijken? Wat is er mis met wachten tot het seizoen is aangebroken? Er zijn talloze, volgens mij commercie-gedreven, initiatieven die een ‘natuurlijk’ jaarritme verhinderen en daarmee rustmomenten en houvast doen verdwijnen. Ook de koopzondag valt voor mij in dit rijtje. Een dag waarop je niet naar de winkel kunt geeft een herkenbaar punt in een week en nodigt uit om eens iets anders te gaan doen en beter vooruit te kijken (De boodschappen voor zondag alvast op zaterdag kopen).

Het zijn waarschijnlijk marketingmensen geweest die de opvatting dat bepaalde producten bij bepaalde tijden horen al direct hebben afgeserveerd met de term dat het ‘hopeloos ouderwets’ is. Knap gevonden, want wie wil nou ouderwets zijn?

Ik vind het jammer dat de warmte van seizoensgebonden activiteiten en producten als ouderwets wordt bestempeld. Ik ben dan maar ouderwets, maar voor mij gaat het niet enkel om een product. Dat noem ik liever traditioneel. Juist het feit dat een product aan een bepaalde tijd in het jaar is verbonden maakt het bijzonder en waard om naar uit te kijken.

Bert Wolters, 2016-03-25