Bij het organiseren van een bijeenkomst rondom een complex thema met partijen met strijdige belangen vroeg ik één van de partijen haar informatie met mij te delen, zodat ik de bijeenkomst goed kon voorbereiden, maar dat verzoek werd niet gehonoreerd.
Hierdoor konden de andere partijen de bijeenkomst minder goed voorbereiden. Zelf had ik deze informatie graag vooraf gehad, om daarmee de verschillende mogelijkheden op een rij te kunnen zetten en al in de voorbereiding naar creatieve combinaties te kunnen zoeken.
Hoe verloopt de discussie als je pas kort van tevoren de gegevens ontvangt? Hoe kun je je dan voorbereiden en hoe doordacht zijn de argumenten dan? Het risico is groot dat er tijdens de discussie alleen kort doordachte standpunten worden ingenomen, die met een betere voorbereiding (lees: langere voorbereidingstijd en goede informatie) een degelijker fundament konden krijgen.
Hoewel ik het regelmatig meemaak blijft de onwil om kennis te delen mij verbazen. Waar ben je bang voor? Dat je gesprekspartner op basis van de gegevens een concurrerend tegenvoorstel naar je klant gaat aanbieden? Dat je niet meer nodig bent? Zijn je gegevens dan je enige meerwaarde voor je klant? Dat lijkt me een erg wankele basis voor je bedrijfsvoering.
Allemaal ergens goed in. Samen de beste.
Zelf deel ik juist graag wat ik weet, zodat iemand anders daar, met andere kennis en ervaring, andere slimme dingen over kan bedenken. Op die manier creëer je ruimte in projecten. Ik zie liever dat iemand anders een mooie bijdrage levert op basis van iets wat ik heb gedeeld, dan dat de kennis ongebruikt in mijn hoofd blijft zitten. Als je je kennis deelt kun je samen naar oplossingen zoeken en vind je veel meer mogelijkheden dan wanneer je je kennis voor jezelf houdt.
Hoe gaat u zelf om met uw kennis? Houdt u die voor uzelf of deelt u die met anderen om samen tot een mooie oplossing te komen?